De ‘Vrijheidsrokken’ van Mammie Mies

Door Jacqueline Maris

Op 5 mei zijn er in het kerkje van Heesselt ‘Vrijheidsrokken’ te zien. Naar een idee dat vlak na de Tweede Wereldoorlog werd geboren, zijn het kleurige rokken van aan elkaar genaaide restjes stof. Er is één waar pronkstuk: een authentieke ‘Vrijheidsrok’, gemaakt door de Plattelandsvrouwen van Ophemert en Zennewijnen. In 1948 werd hij telkens op andere plekken gedragen: Opijnen, Varik, Heesselt en Avezaath. En zelfs in Dronrijp en Wilnis. De data zijn op de rok geborduurd. Het Regionaal Archief Rivierenland heeft hem al die jaren bewaard.

Het idee van Mammie Mies
Verzetsvrouw Mies Boissevain-Van Lennep alias Mammie Mies verliest veel in de tweede wereldoorlog. Haar man overleeft het concentratiekamp niet, twee zonen worden gefusilleerd. Zelf zit ze vanaf eind 1944 gevangen in vrouwenkamp Ravensbrück. Ondanks dit alles blijft Mies geloven in het goede van de mens.

Drie maanden duurt het voor ze na de kampontberingen weer is aangesterkt. Dan gaat ze vol goede moed verder met haar leven. Ze richt de eerste vrouwenpartij ‘Praktisch Beleid’ op. En ze komt met het idee van de Nationale Feestrok, ook wel bekend als ‘Vrijheidsrok’. Niemand had wat na de oorlog, aan alles was gebrek. Door lapjes aan elkaar te naaien kon iedereen zo’n vrolijke rok maken. En dat gebeurde massaal. Het is een rok die niet alleen de bevrijding vierde, maar ook symbool staat voor de saamhorigheid tussen vrouwen over de hele wereld. Dat was de gedachte van Mies Boissevain-Van Lennep die in 1965 aan kanker is overleden.

Nieuwe rokken
Afgelopen maand is er druk genaaid in Heesselt en omgeving, en zelfs in Indonesië werd aan ‘Vrijheidsrokken’ gewerkt. Onder leiding van vrijwilliger van Stichting Kerk Heesselt Betsy van Wijk zijn in onze regio – vooral – vrouwen aan de slag gegaan. De lappen werden op bestaande kleding genaaid of als patchwork tot een waar kunstwerk gemaakt. Ook mannen konden meedoen met een oud kledingstuk.

Op 5 mei zijn de resultaten te zien in het Heesseltse kerkje; ze worden gedragen en tentoongesteld. Wat zou Mammie Mies blij verrast zijn geweest met deze uitwerking van haar idee en dat bijna tachtig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog!